MIŚKA ADVENTURE: Dzień IX – 26 Października 2012 – Piąte jezioro Ngozumba Tso (4990m n.p.m.)

piątek, 28 sierpnia 2015

Dzień IX – 26 Października 2012 – Piąte jezioro Ngozumba Tso (4990m n.p.m.)

Poranek cudny. Dzisiaj idziemy do piątego jeziora Gokyo, do Ngozumba Tso. Misiek wybiera drogę po grani nad lodowcem Ngozumba, ja doliną. Tu jest cieplej, nie wieje tak bardzo. Spotykamy się przy jeziorze. Jezioro nie warte trudu wejścia tak wysoko (4990 m n.p.m.). Mleczno-turkusowe otoczone gruzowiskiem szarych kamieni. Jedyny plus, to taki, że jest tu dobry punkt widokowy na Everest i Lhotse. Widać też dokładnie lodowiec Ngozumba. Jutro mamy przejść przez ten lodowiec do wioski Dragnang. Lodowiec ma szerokość jednego kilometra i jest długi na 36 km. To najdłuższy lodowiec w Himalajach. Boję się tego strasznie. To moja zmora od początku wyprawy. Widok lodu przykrytego piachem i kamieniami, budzi szacunek. Na lodowcu widać dużo pęknięć i zalodzonych jeziorek. Przeraża mnie to i jutro będę gonić przez lodowiec, tak szybko jak to tylko możliwe. Byle znaleźć się po drugiej stronie. Teraz obserwuję sobie lodowiec i spływający z góry Gyachung Kang (7952m n.p.m.) ice fall (lodospad).Biało-niebieskie wystające do góry igły śnieżnego lodu robią wrażenie. Zimno jest bardzo i zarządzamy powrót. Droga do Gokyo jest ciężka. Idziemy pod lodowaty wiatr. Marzniemy bardzo. Docieramy na miejsce bardzo zmęczeni. Widzimy nadlatujący helikopter. To nie zwiastuje dobrych wieści. To helikopter ratunkowy i oznacza to, że ktoś potrzebuje pomocy. Niestety, okazuje się, że przylecieli po ciało Australijczyka, który za szybko wszedł, bez odpowiedniej aklimatyzacji i odpoczynku, do piątego jeziora. Na reanimację było już za późno. Smutne to bardzo i idziemy na kolację w minorowych nastrojach. Tu czeka nas niemiła niespodzianka. Właścicielka naszego guest housu o nazwie Namaste Guest House informuje nas, że mamy zmienić pokój, zarezerwowany przez nas na 3 dni. Właśnie przyszła duża grupa turystów i chce im dać najlepsze pokoje, wiadomo zostawią tu więcej pieniędzy. Nam, indywidualsom, proponuje do spania, niemal składzik na szczotki. Awanturujemy się bardzo, ale dajemy za wygraną. Jest już noc i za późno na zmianę guest housu. Prześpimy się w składziku, a jutro opuścimy ten chciwy przybytek. Za ostatnią noc nie zapłacimy i nawet chcą nam dać ciasteczka na przeprosiny, ale honorowo nie przyjmujemy. Tak nie można nikogo traktować i odpowiednio na portalach podróżniczych opiszemy „Panią Pieniążek” i jej guest house (nazwa właścicielki wyniknęła z całej nieprzyjemnej sytuacji). Kładziemy się spać źli i zmarznięci. Może jutro będzie lepszy dzień.